Słuchanie, rozeznawanie i odpowiedzialność
Tegoroczne spotkanie odpowiedzialnych i podsumowanie pracy rocznej DK, które miało miejsce w Częstochowie w dniach 12-14 września 2025 r. można określić słowami: słuchanie, rozeznawanie i odpowiedzialność. Był to ważny dla wspólnoty czas podejmowania decyzji związanych z Centralnym Domem Rekolekcyjnym na ul. Jagiellońskiej 100 w Krościenku n. Dunajcem, który od wielu lat, dzięki zaangażowaniu pań z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła oraz małżeństw z Domowego Kościoła służy naszej wspólnocie.
Krąg centralny: uczestnicy, podziękowanie za posługę
Przedstawiciele DK zgromadzili się w częstochowskim Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym już w piątkowe popołudnie na spotkaniu kręgu centralnego, w którym uczestniczyli para krajowa Małgorzata i Tomasz Kasprowiczowie, ks. Damian Kwiatkowski moderator krajowy DK, pary filialne: Wioletta i Andrzej Jasińscy, Małgorzata i Jacek Karbownikowie, Jolanta i Piotr Sorokowie, Agnieszka i Przemysław Gazińscy, Władysława i Dariusz Sowa, Renata i Józef Nowakowie, skarbnicy DK: Renata i Dariusz Borkowscy, panie z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła: Elżbieta Kozyra i Maria Różycka oraz zaproszeni na to spotkanie ks. biskup Krzysztof Włodarczyk – delegat Konferencji Episkopatu Polski do spraw Ruchu Światło-Życie i ks. Marek Sędek, moderator generalny Ruchu Światło-Życie.
Wzruszającym momentem na początku spotkania było podziękowanie skierowane do Jolanty i Piotra Soroków za pełnienie posługi pary filialnej, którą po pięciu latach zaangażowania i służby na rzecz wspólnoty DK przekazali w sobotę Agnieszce i Przemysławowi Gazińskim.
Dom na Jagiellońskiej: rozmowa o przyszłości i kwestiach prawnych
Kolejna część spotkania kręgu centralnego dotyczyła rozmowy na temat sytuacji Domu na Jagiellońskiej 100, w tym wypracowania decyzji dotyczących kwestii prawnych, związanych z listem skierowanym do pary krajowej DK przez odpowiedzialną główną Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła Panią Urszulę Pohl z prośbą o przejęcie przez Domowy Kościół Domu na ul. Jagiellońskiej 100, który prawnie pozostaje w rękach Instytutu. Pani Urszula Pohl pragnąc uregulować kwestie materialne i prawne własności Instytutu zwróciła się z pismem o przejęcie przez Domowy Kościół własności prawnej Domu, który de facto zawsze był „Domem Domowego Kościoła”. Domowy Kościół nie mając jednak odrębnej osobowości prawnej nie jest w stanie „formalnie” przejąć domu, a zgodnie z punktem 10 „Zasad DK” swoje działania, także w kwestiach finansowych, powinien prowadzić w ramach „Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie”. W czasie spotkania członkowie kręgu centralnego mieli możliwość wypowiedzenia swojego zdania, obaw i nadziei związanych z proponowanym rozwiązaniem, jakim jest przejęcie Domu przez „Stowarzyszenie Diakonia Ruchu Światło-Życie”, zadania pytań ks. Markowi Sędkowi w kwestiach rozwiązań prawnych i osobowych, w tym pytań związanych z troską o panie z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła aktualnie zarządzających Domem. Podczas spotkania ustalono, że ze względu na wagę podejmowanego zagadnienia, wymaga ono konsultacji i „usłyszenia” zdania szerszego grona odpowiedzialnych DK. W związku z tym podjęto decyzję, że kwestia przejęcia Domu przez Stowarzyszenie zostanie poddana głosowaniu przez odpowiedzialnych DK.
Piątkowa Eucharystia i wezwanie do rachunku sumienia
Podczas Eucharystii ks. Marek Sędek zapraszał do rachunku sumienia. Zanim wskażemy drzazgę u bliźniego, trzeba zobaczyć własną belkę. Ks. Marek przestrzegał osoby odpowiedzialne we wspólnocie, że pochwały i poczucie wpływu łatwo znieczulają na własne błędy, co grozi, że „niewidomi będą prowadzić niewidomych” (Łk 6,39). Zachęcił, by pytać Boga, czego pragnie dla naszego małżeństwa i każdego z nas, oraz – w duchu ks. Franciszka Blachnickiego – stale konfrontować myśli i czyny z Jego wolą. Wzywał do życia w prawdzie i do budowania jedności, by nasze świadectwo nie raniło, lecz prowadziło do Chrystusa.
Jutrznia sobotnia z homilią o mądrości
Pierwszym punktem dnia było słuchanie Pana w Namiocie Spotkania, przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Homilię w liturgii sobotniej jutrzni wygłosił ks. Kamil Duszek, moderator DK diecezji siedleckiej. Zwrócił uwagę, że Pan Bóg przez rozważane w liturgii Słowo Boże zaprasza nas byśmy zakosztowali skarbu mądrości. Na to czym jest mądrość i jak ją znaleźć spojrzał przez przykład patrona dnia św. Jana Chryzostoma, biskupa Konstantynopola (zm. 407), zwanego Złotoustym, jednego z Ojców i doktorów Kościoła wschodniego w starożytności. Jaka mądrość „złociła jego usta”? Był głosicielem prawdy – piętnował nadużycia na dworze cesarskim, za co został zesłany na banicję. Był też siewcą pokoju, troszczył się o jedność. Do takiego postępowania zachęcał uczestników liturgii ks. Kamil.
Zawiązanie wspólnoty, wprowadzenie w tematykę spotkania
Przed południem, podczas spotkania ogólnego, uczestnicy zostali wprowadzeni w temat spotkania. Słowo do zebranych wygłosili Małgorzata i Tomasz Kasprowiczowie, ks. Damian Kwiatkowski, ks. Marek Sędek i bp Krzysztof Włodarczyk.
Para krajowa poinformowała, że krąg centralny w kwestii Domu na Jagiellońskiej 100 będzie słuchał głosu odpowiedzialnych DK, na drodze głosowania, jako głosu obligatoryjnego do zajęcia stanowiska. Krąg centralny w porozumieniu z ks. Markiem Sędkiem postanowił wcześniej, że głos ten będzie zobowiązujący dla niego jeśli ⅔ uczestniczących wyrazi w głosowaniu tajnym akceptację dla przedstawionej propozycji, jaką jest przyjęcie jako własność prawną Domu na Jagiellońskiej 100 przez „Stowarzyszenie Diakonia Ruchu Światło-Życie” i związane z tym wprowadzenie zmiany w „Zasadach DK” dotyczącej wykreślenia zapisu o administrowaniu domem przez panie z INMK.
Ks. Marek Sędek mówił m.in. o konieczności dostosowania Domów przez remonty do obecnych przepisów prawnych (finansowane ze środków DK) czyniących z nich domy użyteczności publicznej, ustanowieniu zarządu nad CEI, KWC, Domem DK, w którym uczestniczyć będą osoby/małżeństwa z DK, podejmujące decyzje na temat m.in. wykorzystywania CEI, KWC, Domu DK do organizowania tam rekolekcji. Kwestie zarządzania tymi domami i włączenie w to zadanie przedstawicieli DK zostanie uregulowane stosowną umową pomiędzy DK a Stowarzyszeniem. „Najistotniejszym celem ustanowienia wspólnego zarządu Domów jest umocnienie jedności całego Ruchu Światło-Życie” – mówił ks. Marek, a przez utworzenie jednego centrum Ruchu byłaby to również optymalizacja wydatków ponoszonych na wszystkie rekolekcje organizowane w Krościenku (np. wspólne zaopatrzenie, wspólna kuchnia, itd.). Ks. Marek zauważył, że coraz większą rolę w Stowarzyszeniu Diakonia powinien odgrywać DK, który przecież to Stowarzyszenie stanowi i ważne jest aby, wybierany w przyszłości moderator generalny Ruchu rozumiał specyfikę gałęzi rodzinnej Ruchu.
Również bp Krzysztof Włodarczyk przedstawił obiektywnie całą sytuację i wszystkie racje z jakimi zwracano się do niego w tym temacie. Wzywał do unikania podejrzliwości, zachęcał do okazywania wzajemnego zaufania. Podkreślał, że proces rozeznawania nie może się rozciągać nadto w czasie i powinien zakończyć się konkretną, jakąkolwiek, ale decyzją. Tak by jedno zagadnienie nie przysłaniało innych ważnych obszarów wspólnoty DK. Istotne jest również mądre przyjęcie przez wszystkich podjętej decyzji wzmacniające jedność wspólnoty.
„Dom na Skale”: sobotnia Eucharystia i wezwanie do trzech postaw
Biskup Krzysztof Włodarczyk w liturgii sobotniej Eucharystii nawiązując do św. Jana Chryzostoma wskazał, że Ewangelia wypełniła się w nim, ponieważ Słowo Boże było nie tylko w jego sercu i ustach, ale równocześnie zostało wprowadzone w życie. I w naszym „dziś” Pan Jezus mówi, że „kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je” podobny jest do człowieka, który buduje dom. „Wkopał się głęboko i fundament założył na skale”. W ten sposób zyskuje solidną i silną konstrukcję, zdolną sprostać najgorszej powodzi. Kto, budując nie jest tak rozważny, może stracić dom i nawet własne życie. Pan Jezus wskazuje nam „dziś” drogę na którą nas zaprasza, mówił Biskup. Są na tej drodze trzy postawy: przychodzić do Jezusa, słuchać Go i wypełniać usłyszane Słowo, jak Jan Chryzostom.
Przyjść do Jezusa ze swoim utrudzeniem, niepokojem, szukać u Niego pokrzepienia (Mt 11,28), zatrzymać się u Niego jak uczynili to uczniowie Jana Chrzciciela (J 1,38), skoncentrować się na Nim tak, jak czynimy to w Namiocie Spotkania, spotykając się jak przyjaciel z przyjacielem. Być przy Nim, patrzeć na Niego, jak On patrzy na nas, tak jak czynimy to w adoracji Najświętszego Sakramentu.
Słuchać Jezusa, jak Maryja, „Dziewica Słuchająca” („Virgo audiens”, św. Paweł VI), być pokornym i posłusznym, gotowym, że nie będzie „po mojemu”. Tego uczył nas nasz Założyciel ks. F. Blachnicki, że mamy się kierować w życiu sumieniem, ale ukształtowanym wg Prawa Bożego. Ufać Duchowi Świętemu, który napełnia nas codziennie swoją łaską, byśmy wybierali dobro, odrzucali zło.
Wypełniać Słowo Jezusa to najtrudniejszy krok. Za św. Ignacym Loyolą należy pamiętać, że „miłość bardziej wyraża się w czynie, niż w słowie”. To jak żyjemy, jacy jesteśmy dla innych to sprawdzian naszej wiary. Sól poznajemy po jej smaku. „Słowa uczą a przykłady pociągają”. Święty Paweł VI wskazywał, że „świat dzisiaj bardziej potrzebuje świadków, aniżeli nauczycieli. Jeżeli słucha nauczycieli, to tylko dlatego, że są świadkami”. Kluczem jest wiarygodność. Współpraca z Duchem Świętym przynosi owoce widoczne w relacjach z ludźmi – cierpliwość, łagodność w trudnych sytuacjach, pokój serca, radość, miłość. „Smutek rodzi się zawsze z czasu, który upływa, a nie zostawia owocu” (Antoine de Saint-Exupéry, Twierdza). Od czasu do czasu trzeba przyjrzeć się owocom, jakie przynosimy w Panu Bogu. Niebezpieczeństwem są: pokusa jaką jest „piasek” zadowolenia z siebie, „piasek” przyzwyczajeń wyniesionych z domu rodzinnego, „piasek” modlitwy, której celem jest tylko zdrowie i pomyślność dla swojej rodziny… Biskup Krzysztof zachęcał, abyśmy naszą wiarę i miłość budowali na skale, którą On jest.
Zgromadzenie Eucharystyczne, tak jak całe spotkanie, tworzyli kapłani moderatorzy DK, pary diecezjalne, pary odpowiedzialne za DK i za kontakty z DK za granicą. Podczas tej Eucharystii nastąpiło przekazanie posług pary filialnej poznańskiej i czternastu par diecezjalnych.
Słuchanie, dialog, decyzja
Doświadczenie wartości słuchania miało miejsce w sobotnie popołudnie w małych grupach, podczas których uczestnicy dzielili się refleksjami na temat proponowanych rozwiązań dotyczących Domu DK. Następnie odbyły się spotkania kręgów filialnych poświęcone m.in. dzieleniu się doświadczeniem organizacji rekolekcji formacyjnych i przemyśleniami nad Listem Kręgu Centralnego. Wieczorem zebrani wrócili do auli, by przekazać i podsumować wnioski z prac grupowych. Była to też kolejna okazja do wzajemnego słuchania. Krąg Centralny zaprosił następnie do podjęcia głosowania nad przedstawionymi wcześniej zmianami. Stosowną większością głosów, a nawet przekraczającą 3/4 oddających głosy, przyjęto propozycję rozwiązania przedstawioną przez moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie, ks. Marka Sędka.
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego: krzyż znakiem zwycięstwa
Spotkanie niedzielne, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, rozpoczęło się od Namiotu Spotkania i jutrzni. W homilii ks. Mirosław Rakoczy, moderator diecezjalny DK diecezji świdnickiej przypomniał, że od V wieku – 14 września w Jerozolimie oddawano cześć krzyżowi, potem te obchody przerodziły się w święto obecne w całym Kościele. My zgłębiamy tajemnicę podwyższenia krzyża w Eucharystii, a jeśli godzinę sprawowania Eucharystii można porównać do słońca, to pozostałe godziny dnia są jak planety, które krążą wokół słońca. Kapłan wskazywał, że teksty liturgii niedzielnej jutrzni, w tym antyfony, czytanie, responsorium przywołują temat krzyża, który jest znakiem zwycięstwa.
Nadzieja ze spotkań, wyzwanie z liczb: ku większemu udziałowi i nowym kręgom
Podczas spotkania w auli Małgorzata i Tomasz Kasprowiczowie opowiedzieli m.in. o doświadczeniach z uczestniczenia w Jubileuszu Rodzin w Rzymie oraz w Święcie Rodzin w Anglii. Podkreślili, że to pielgrzymowanie – od Rzymu po Wyspy – niosło w sercach nadzieję i radość, umacniając więzi małżeńskie i wspólnotowe. Z ich świadectwa wybrzmiała wdzięczność za Kościół żywy, który prowadzi, jednoczy i dodaje odwagi do dalszej drogi.
Maria Różycka z INMK reprezentująca sekretariat DK przedstawiła DK w liczbach. Na wrzesień 2025 roku istnieje 4880 kręgów (4286 w Polsce i 472 zagranicą), w tym 254 nowych. Do DK należą 42342 osoby (37955 w Polsce i 4387 zagranicą). 8068 osób jest po formacji podstawowej. W minionym roku w rekolekcjach uczestniczyło 20821 osób, 10817 małżonków, 7323 dzieci, którym posługiwało 2681 osób.
Artur Kołaczek (para filialna warszawska) przypomniał o możliwości i korzyściach z korzystania z aplikacji „Dialog Małżeński”. Zachęcił do korzystania z tego narzędzia wspierającego realizowanie z satysfakcją zobowiązań dialog małżeński i reguła życia.
Niedzielna Eucharystia: cierpliwość, krzyż i ofiara
Ks. Damian Kwiatkowski, moderator krajowy DK w homilii niedzielnej Eucharystii, wskazywał na niebezpieczeństwo utraty cierpliwości, wyrażające się w postawie szemrania ludu (Lb 21,4b-9), który „wie lepiej”, co grozi również odpowiedzialnym DK chcącym często wszystko poprawić. Cierpliwość pełniącym posługi jest potrzebna, by Pan Bóg mógł działać tak jak On sam chce. To On prowadzi historię zbawienia. Lud Starego Testamentu odczytując znaki od Boga mówi „zgrzeszyliśmy” i taką postawę Izraelitów powinniśmy naśladować. Psalmista woła „Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali” (Ps 78). To „zabijanie” to trud, który napotykamy w posługach, dlatego łączy się ze składaniem duchowym ofiar, przyjęciem cierpienia, bo każdy z nas się o nie ociera.
„Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Krzyż jest symbolem dzieła Chrystusa, który – okazując posłuszeństwo – umarł dla nas, i jest znakiem zbawienia oraz duchowego rozwoju, który wymaga przyjęcia i zrozumienia. Trzeba przyjąć cierpienie i złość, nie uciekać od nich, ale zrozumieć ich znaczenie i nie pozwolić, by one nas niszczyły. Czy rozumiem, że moja odpowiedzialność wpisuje się w umiejętność przyjmowania krzyża? Czerwony ornat Chrystusa – przedstawionego w ołtarzu kościoła seminaryjnego w Częstochowie przedstawia świętych, ale również Lud Boży – nas, naszych braci i siostry ze wspólnoty DK, gdzie uczymy się krzyża. Wspólnota jest miejscem odpowiedzialności, wzajemnego wsparcia i formacji duchowej, która pomaga w wewnętrznym szlifowaniu zasad i struktur życia duchowego. Zbawienie nie jest czymś, co można osiągnąć szybko, ale wymaga czasu i ciągłego rozwoju duchowego, opartego na wierze w Boga i mocy krzyża.
Ks. Franciszek Blachnicki, wypełniając wolę Bożą i składając ofiarę ze swojego życia, stworzył możliwość w charyzmacie naszego Ruchu, by żyć wg poukładanego planu wtajemniczenia i wzrastania w wierze, odkrywania liturgii i pogłębiania owoców sakramentu małżeństwa. „Prawda, krzyż, wyzwolenie” to zbiór artykułów, wypowiedzi naszego Założyciela z lat 1979-1984, w których pokazuje, że aby dać możliwość służby na rzecz pełnego wyzwolenia narodów i konkretnego człowieka, potrzebna jest ofiara. I dziś powinniśmy sobie uświadamiać, że pierwsi do przyjmowania tej ofiary to odpowiedzialni w Domowym Kościele, byśmy mogli owocować dla naszej wspólnoty. Odwołując się do przedstawionych statystyk i słów niedzielnej Ewangelii ks. Damian podkreślał wagę pytań: ilu po tym roku pracy jest w DK nowych ludzi, ile nowych kręgów powstało?
Troska o duchowy rozwój naszej wspólnoty i budowanie „domu na Skale”, którą jest Chrystus powinny być naszym podstawowym zadaniem.
Renata i Józef Nowakowie
para filialna filii lubelskiej
Autorzy zdjęć: Dariusz Sowa oraz Tomasz Marcinowski
