Droga Wspólnoto!
Przybywając na podsumowanie pracy rocznej DK do Częstochowy nasze radowanie się obecnością we wspólnocie rozpoczęliśmy od czasu spędzonego w kaplicy u stóp Matki na Jasnej Górze. To tam wpatrując się w oblicze Najświętszej Maryi Panny, szeptaliśmy Panu, że jesteśmy słabi i bez Niego nic uczynić nie możemy, ale oddajemy Mu nasze ręce gotowe do służby. Wpatrując się w całe dziedzictwo jakie otrzymaliśmy od naszego założyciela Czcigodnego Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, w sposób szczególny w naszych sercach wybrzmiewają jego słowa, które kieruje do par odpowiedzialnych: „(…) przede wszystkim jednak jest ona odpowiedzialna za wzrost miłości w zespole. «Odpowiedzialny» nie jest w pierwszym rzędzie, szefem, który rozkazuje, ale przede wszystkim troszczy się on o rozwój dobra, wybranego przez wszystkich, czyni widzialną jedność, która jest rezultatem tego wspólnego dążenia. Jest on odpowiedzialny za cel tzn. za dobro wspólne zespołu, w którym kryje się osobiste dobro poszczególnych członków. Czyni on swoimi słowa Chrystusa: „Nie przyszedłem aby mi służono, lecz abym służył. (por. Mk 10, 45)” (Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych, nr 9).
Nie spodziewaliśmy się, że wydarzenia, które miały miejsce w czasie spotkania w Częstochowie ponownie tak mocno odniosą nas do tych słów. Choć słowa te w naszym życiu staraliśmy się zawsze realizować w codzienności, to decyzja jaką podjął Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie biskup Krzysztof Włodarczyk wskazując nas na parę krajową Domowego Kościoła, wzbudziła w naszych sercach pytanie: Czy my Gosia i Tomek będziemy potrafili jeszcze bardziej zatroszczyć się o wzrost tej „Miłości” we wspólnocie? Odpowiedź, którą dał nam Pan, przyszła w słowach piosenki: „Nic nie musisz mówić nic, odpocznij we mnie czuj się bezpiecznie.” Świadomość odpowiedzialności jeszcze bardziej mobilizuje nas do troski o rozwój, jedność, służbę wspólnocie.
Wielką radością stało się dla nas powołanie przez biskupa delegata KEP do spraw Ruchu Światło-Życie moderatora krajowego DK ks. Damiana Kwiatkowskiego z archidiecezji częstochowskiej. Wiemy, jak wielkim darem jest kapłan dla nas, całego Kręgu Centralnego oraz Wspólnoty. Dlatego dziękujemy Jezusowi, że dał nam na ten czas księdza Damiana. Już na początku naszego posługiwania, wraz z całą wspólnotą osób tworzących Krąg Centralny DK, zawierzaliśmy sprawy naszego Ruchu, w szczególności Domowego Kościoła, mając na myśli każdego z Was, zagłębiając się w modlitwie przy grobie Ojca Franciszka w Krościenku nad Dunajcem.
Bardzo dziękujemy Renacie i Dariuszowi Borkowskim, Bożenie i Hubertowi Pietrasom oraz Dorocie i Jackowi Skowrońskim za ich otwartość i gotowość na służbę. Słowa podziękowania kierujemy również do kapłanów, ks. Krzysztofowi Łapińskiemu oraz ks. Robertowi Klemensowi, którzy wyrazili gotowość do kandydowania na posługę moderatora krajowego DK.
Nasze wyrazy podziękowania kierujemy również do Katarzyny i Pawła Maciejewskich, naszym przyjaciołom i poprzednikom w posłudze jako odpowiedzialnych za Domowy Kościół. Kasiu i Pawle, wiemy, jak ważna jest dla Was troska o jedność, jak wiele dobra doświadczaliśmy od Was. „Służę, więc jestem” to słowa ks. Franciszka Blachnickiego, które wypełniają się w Was. Dziękujemy za dar Waszych osób w naszym życiu.
Nie możemy nie skierować słów wdzięczności do ks. Krzysztofa Łapińskiego, który uczył nas co to znaczy być człowiekiem rozmiłowanym w Chrystusie. Pokora i ukochanie liturgii, to szczególnie cenne dary dla nas.
Podejmując posługę pary krajowej wraz z moderatorem krajowym DK stajemy się odpowiedzialni za treść pisma Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych. Pragniemy podziękować Beacie i Tomaszowi Strużanowskim wraz z całą redakcją listu za ich staranność, gorliwość, pracowitość i służbę. To dzięki całej grupie pracującej w redakcji ubogacani byliśmy treściami wypływającymi z tematu numeru, relacjami i bogactwem świadectw. Dzięki Waszemu zaangażowaniu dziś możemy ciągle na nowo odkrywać treści poprzednich listów.
Przed nami 165 numer „Listu”, którego tematem przewodnim jest „Krzyż”. Ksiądz Franciszek Blachnicki w książce pt. Prawda-Krzyż-Wyzwolenie napisał: „W tajemnicy Krzyża objawia się szczyt wolności człowieka. Człowiek w najwyższym stopniu realizuje swoją wolność, gdy za prawdę oddaje dobrowolnie życie! (…) Tajemnica Krzyża – jako droga do przezwyciężenia lęku – łączy się więc nierozerwalnie z pojęciem wolności człowieka”. Niech słowa te staną się dla nas wszystkich zachętą do zagłębienia się w treści, relacji i świadectw zaproponowanych w „Liście”.
Prośmy Dobrego Boga za wstawiennictwem naszego założyciela o potrzebne łaski na drodze do świętości dla każdego z nas. Aby droga Krzyża wyzwalała nas z leku, umacniała postawę otwartości i miłości do drugiego człowieka prowadząc ku wolności.
Małgorzata i Tomasz Kasprowiczowie
para krajowa DK
ks. Damian Kwiatkowski
moderator krajowy DK