Jesienny DWDD – Dzień Wspólnoty Diakoni Diecezjalnych w ramach filii śląskiej odbył się 24 października w Częstochowie, w domu Ruchu Światło-Życie, gdzie wszystkich ciepło witał i ogarniał swoją troską gospodarz, ks. Mariusz Foltyński. Nasza filia śląska obejmuje oazy diecezji bielsko-żywieckiej, częstochowskiej, gliwickiej, katowickiej, legnickiej, opolskiej, sosnowieckiej, świdnickiej i wrocławskiej (było nas blisko 90 osób). Piękny czas wypełniony modlitwą i przeżywaniem żywego Kościoła – w duchu radości dzieliliśmy się życiem i służbą w naszych wspólnotach, świadectwem, doświadczeniem, pomysłami i swoim zatroskaniem o sprawy najważniejsze.
W temat naszego skupienia wprowadziła nas konferencja ks. Ryszarda Nowaka ,,Tożsamość katechumenalna Ruchu Światło-Życie’’. Kto to jest dojrzały chrześcijanin? To ten, kto dzięki wierze potrafi być w każdej sytuacji życiowej chrześcijaninem, kto potrafi być w niej samodzielny i który w swoim życiu kieruje się wolnością wobec tego wszystkiego, co płynie ze świata i grzechu. Chrześcijaństwo to nie wiedza, którą można przyswoić na szybkim kursie, ale przemiana myślenia, widzenia, wartościowania, reagowania i uczuć serca na wzór mistrza, którym jest nasz Pan Jezus Chrystus. W Jego szkole nie było ławek, ale trwanie we wspólnocie, wspólne wędrowanie, wypełnianie poleceń Mistrza, gromadzenie się na modlitwie, gdy On się modlił… To przeżycie Paschy – Jego śmierci i zmartwychwstania oraz napełnienie Duchem Świętym. Jezus jest naszą drogą (gr. HODOS), a Jego Duch naszym przewodnikiem (gr. HODEGOS).
To doświadczenie wychowywania adepta na ucznia, ten proces stawania się dojrzałym wyznawcą Chrystusa Kościół zawarł w katechumenacie. Od początku debiutant zyskiwał wszystkie przywileje i obowiązki ucznia – mógł np. umrzeć za Chrystusa, ale sakrament chrztu otrzymywał dopiero wtedy, gdy przemiana jego wnętrza była trwała. Od edyktu mediolańskiego w 313 r. trzyletni katechumenat wraz z wiekami uległ znacznemu skróceniu do kilku tygodni Wielkiego Postu, a wraz z chrztem dzieci obowiązek doprowadzenie do dojrzałości chrześcijańskiej przejmował ród, parafia. ,,Albowiem wychowanie chrześcijańskie, do którego dzieci mają prawo, zmierza do tego, by stopniowo je doprowadzić do poznania planu Bożego w Chrystusie tak, by dzieci te mogły w końcu potwierdzić wiarę, w której zostały ochrzczone…’’.
Proces stawania się chrześcijaninem zawsze dokonywał się jednak przez przebywanie wespół z dojrzałymi chrześcijanami i opierał się na słowie Bożym, liturgii, modlitwie i świadectwie.
Sobór Watykański II pochylił się nad odnową katechumenatu, który: „…Nie polega na samym wyjaśnianiu dogmatów i przykazań, lecz na kształtowaniu całego życia chrześcijańskiego i wystarczająco długich ćwiczeniach, przez które uczniowie łączą się z Chrystusem, swym Nauczycielem…’’ (DM 14).
Jako realizacja Soboru w 1972 r. ukazało się wydanie Obrzędów chrześcijańskiej inicjacji dorosłych (Ordo initiationis christianae adultorum – OICA) wznawiającego w Kościele katechumenat dorosłych, a czcigodny sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, stwierdził:
- ,,Celem oazy jest formowanie dojrzałych chrześcijan!’’ (w Krościenku w 1976 na I KKO)
- ,,Ruch oazowy powstał jako ruch katechumenalny… We właściwym znaczeniu Ruch Światło-Życie stanie się katechumenalnym, gdy w konkretnych wspólnotach lokalnych (parafiach), będzie spełniał funkcje katechumenalne, to znaczy gdy wspólnoty Ruchu dojrzałe w ewangelicznym życiu będą zdolne prowadzić innych do takiego życia’’ (Podręcznik ORD).
Tak więc to pytanie, ,,czy w konkretnych parafiach dojrzałe w ewangelicznym życiu wspólnoty Ruchu Światło-Życie są zdolne prowadzić innych do takiego życia?’’ towarzyszyło nam przez cały dzień. Czy aby nie bawimy się w oazę i nie podejmujemy tego wyzwania zamykając się w obrębie naszych wspólnot. Stawialiśmy też pytania o ewangelizację, o podejmowanie służby, by być przewodnikiem na drodze deuterokatechumenatu…, o Światowe Dni Młodzieży, o modlitwę towarzyszącą synodowi nt. rodziny i o modlitwę towarzyszącą wyborom w naszym kraju.
Osobiście zachwyciliśmy się ponownie formacją naszego Ruchu, która poprzez ewangelizację, pilotaż, poprzez przeżycia we wspólnocie rekolekcyjnej 15-dniowej Oazy Nowego Życia kolejnych stopni, pracy w małej grupie i w kręgu w ciągu roku, prowadzi na drodze deuterokatechumenatu do dojrzałości w podejmowaniu różnorakich diakonii w Kościele.
Z całą mocą we wszystkich spotkaniach popołudniowych wszystkich diakonii i kręgu filialnego DK wybrzmiała prawda o tym, że we wspólnocie dojrzałych chrześcijan odpowiedzialność za Kościół wzrasta. Zastanawia więc fakt, że wiele osób trwających długo w Ruchu nie podejmuje służby, odpowiedzialności za innych.
Cieszyło nas, że diakonie starannie i bardzo pięknie włączyły się w liturgię, że wszystko było tak jak być powinno, śpiewy, komentarze,… I to, że wszystko przebiegło tak sprawnie i nie wiadomo, kiedy przyszedł czas odjazdu.
Za ten dar spotkania niech będzie chwała Panu!
Barbara i Krzysztof Klajnowie
legnicka para diecezjalna